استاندارد دستکش های ایمنی
استاندارد دستکش های ایمنی، بخشی بسیار مهم و حیاتی از صنعت ایمنی و بهداشت حرفه‌ای می باشد. این استانداردها نه تنها به حفظ سلامت و ایمنی کارکنان در معرض مواد شیمیایی و میکروارگانیسم‌های خطرناک کمک می‌کنند، بلکه نیازهای خاص صنایع و حرفه‌های مختلف را نیز برطرف می کنند. با اعمال این استانداردها می‌توان تاثیرات غیر منتظره و خطرات مرتبط با استفاده از مواد شیمیایی و میکروارگانیسم‌های خطرناک و همچنین خطرات فیزیکی را به حداقل رساند.
متعدد بودن استانداردها بر اساس نیازهای صنایع مختلف می باشد. از طرفی، این استانداردها معیارهایی برای انتخاب و استفاده صحیح از دستکش‌های ایمنی در محیط های کاری جهت حفاظت بیشتر کارکنان است. در این مقاله، به بررسی و توضیح این استانداردها، ارتباط آن ها با سلامت و ایمنی کاربران پرداخته خواهد شد. با آشنایی بیشتر با این استانداردها، می‌توانیم بهبودهای لازم در محیط‌های کاری را شناسایی کنیم و تاثیر مثبتی بر روی بهداشت و ایمنی کاربران داشته باشیم.
EN 420:2003 + A1:2009 الزامات عمومی برای دستکش‌های حفاظتی
این استاندارد عمومی است و برای طراحی و تولید هر نوع دستکش محافظ موجود است. یکی از مهمترین ملاحظات این استاندارد، جلوگیری از هرگونه آسیب برای دست کاربران بدون توجه به شرایط کاری یا فعالیت‌های روزمره آن ها است.
مواد استفاده شده در ساخت این دستکش‌ها باید مطابق با محدوده اسیدیته مشخص از 3.5 تا 9.5 pH باشند. همچنین سطح کروم VI در چرم مورد استفاده نباید از 2.9mg/kg فراتر رود تا از ایجاد هرگونه عوارض ناشی از مواد مضر جلوگیری شود. اگر دستکش حاوی موادی باشد که امکان ایجاد حساسیت دارد، اطلاعات مربوط به این مواد باید در بسته‌بندی دستکش‌ها ذکر شود. همچنین، اندازه و طول دستکش‌های ایمنی باید به گونه‌ای باشد که با اندازه استاندارد دست انسان مطابقت داشته باشد و بر راحتی حرکت انگشتان اثر مناسبی داشته باشد. در واقع، هدف این استاندارد این است که دستکش‌ها به کاربران راحتی و امنیت لازم را ببخشد.
EN 388:2016 مقاوم در برابر مخاطرات مکانیکی
این استاندارد، که با عنوان “مقاومت دستکش‌های ایمنی در برابر خطرات فیزیکی” شناخته می‌شود، ویژگی‌های مختلف دستکش‌ها را در برابر خطراتی مانند سایش، برش، پارگی، سوراخ شدن و حتی ضربه ارزیابی می‌کند. این ارزیابی با استفاده از علامت‌هایی مانند اعداد و حروف صورت می‌گیرد، که نمایانگر عملکرد و کارایی دستکش‌ها هستند.
- مقاومت در برابر سایش:
در این آزمون، دستکش تحت فشار سنباده قرار می‌گیرد و تعداد چرخه‌های مورد نیاز برای ساییدگی سطح مواد به عنوان معیار عملکرد در نظر گرفته می‌شود. هرچه عدد بیشتر باشد، مقاومت در برابر سایش بیشتر است.
- مقاومت در برابر برش:
در این آزمون، از یک تیغه دایره‌ای چرخشی با سرعت ثابت برای برش دستکش استفاده می‌شود و نتیجه با مقایسه آن با یک ماده مرجع به‌عنوان شاخص تعیین می‌شود.
- مقاومت در برابر پارگی:
در این آزمون، مقدار نیروی مورد نیاز برای پارگی دستکش اندازه‌گیری می‌شود. عدد بالاتر نشان‌دهنده مقاومت بیشتر در برابر پارگی است.
- مقاومت در برابر سوراخ‌شدن:
با استفاده از یک میخ، دستکش سوراخ می‌شود و نیروی مورد نیاز برای این کار به عنوان معیار عملکرد در نظر گرفته می‌شود. این آزمون نشان‌دهنده مقاومت در برابر سوراخ‌شدن دستکش است.
- حفاظت در برابر ضربه:
اگر دستکش حفاظتی در برابر ضربه باشد، علامت P بر روی آن نشان‌دهنده این حفاظت است، در غیر این صورت عدم وجود این علامت به معنای عدم حفاظت در برابر ضربه می‌باشد.
این استاندارد به‌منظور ارزیابی کارایی دستکش‌ها در برابر خطرات مختلف در محیط‌های کاری طراحی شده و به عنوان یک راهنمای مهم برای انتخاب دستکش‌های مناسب برای هر نوع کاربرد مورد استفاده قرار می‌گیرد.
EN 407:2004 و 374:2016 حفاظت در برابر خطرات حرارتی (گرما و یا آتش)
در تلاش برای حفاظت از کارگران در برابر خطرات شیمیایی و حرارتی، استانداردهایی چون EN 374:2016 و EN 407:2004 به عنوان رهنمودهایی ارزشمند برای جامعه صنعتی و تولیدی عرضه شده‌اند. این استانداردها نشان می دهند که دستکش‌های مورد استفاده در مواجهه با مواد شیمیایی و حرارت، چه نوع عملکرد و مقاومتی دارند. در این دسته‌بندی، دستکش‌ها به سه نوع A، B و C تقسیم می‌شوند. هر کدام از این دسته ها ویژگی و مشخصه‌های خاص خود را دارا می باشند.
نوع A از بالاترین طبقه‌بندی برخوردار است، به حداقل سطح دو از مقاومت نسبت به مواد شیمیایی می‌رسد در حالی که دستکش‌های نوع C برای خطرات شیمیایی کم طراحی شده‌اند و مقاومت متوسطی ارائه می‌دهند. در واقع نوع A نشان دهنده ی 30 دقیقه مقاومت در برابر حداقل 6 ماده شیمیایی آزمایشی نوع B در این استاندارد 30 دقیقه مقاومت در برابر حداقل 3 ماده شیمیایی آزمایشی نوع C در این استاندارد 10 دقیقه مقاومت در برابر حداقل 1 ماده شیمیایی آزمایشی می باشد.
هرگونه تغییر در ظاهر دستکش‌ها، نشان‌دهنده تاثیر مواد شیمیایی روی آن ها است. این تغییرات ممکن است شامل تورم، کوچک شدگی، شکستگی و تغییر رنگ باشد. این اطلاعات برای ارزیابی وضعیت دستکش و محافظت از کارگران بسیار ارزشمند می‌باشد.
استاندارد EN 407:2004 همچنین به عنوان راهنمایی برای حفاظت در برابر خطرات حرارتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این استاندارد، شش تست حرارتی مجزا را بررسی می‌کند و میزان مقاومت دستکش‌ها در برابر آتش، گرمای تماس، گرمای همرفتی و تشعشعات حرارتی را ارزیابی می‌نماید. با توجه به این رهنمودها، کارفرمایان می‌توانند دستکش‌هایی با استانداردهای مناسب را انتخاب کرده و از حفاظت کارگران خود در مقابل خطرات شیمیایی و حرارتی اطمینان حاصل نمایند.
EN 12477:2001 دستکش‌های محافظ برای جوشکاران
بهتر است دستکش‌هایی که در جوشکاری و فعالیت‌های مشابه استفاده می‌شوند، به‌خوبی طراحی شوند تا دست و مچ افراد را محافظت کنند. این استاندارد به طراحی و آزمایش دستکش‌های جوشکاری می‌پردازد تا اطمینان حاصل شود که آن‌ها می‌توانند در برابر خطراتی مانند پاشش فلز مذاب، شعله‌های باز، گرمای تابشی و تماسی، و همچنین ضربات مکانیکی محافظت کنند.
دستکش‌های مورد آزمون باید دارای دو نوع ارزیابی باشند:
- نوع A: این دستکش‌ها حفاظت بیشتری در برابر حرارت دارند، اما انعطاف پذیری و چابکی کمتری دارند.
2. نوع B: این دستکش‌ها حفاظت کمتری در برابر حرارت دارند، اما از انعطاف پذیری و چابکی بیشتری برخوردارند.
استاندارد ESD-IES 61340-5-1:2016
برای کار با دستگاه‌های الکترونیکی و در معرض تخلیه‌های الکترواستاتیک، استفاده از دستکش و تجهیزات محافظتی اساسی است.در این استاندارد، مقاومت عمودی بین دست و الکترود آزمایش و اندازه‌گیری می‌شود تا جلوگیری از جمع شدن بارهای الکتریکی و خطر تخلیه ناگهانی از مواد امکان‌پذیر شود.مقاومت مواد باید حداکثر تا 109Ω باشد تا این مسئله تأیید شود.برای حفاظت کامل در برابر تجهیزات الکتریکی، دستکش‌های ESD باید با دیگر تجهیزات دارای برچسب ESD استفاده شوند.
استاندارد EN 16350:2014
برای دستکش‌های ایمنی محافظ خواص الکترواستاتیک در نظر گرفته شده است. جرقه‌های ناشی از تخلیه الکتریسیته ساکن در محیط‌های با خطر انفجار می‌توانند بسیار زیان‌بار باشند، بنابراین دستکش‌های کار باید در این محیط‌ها طراحی شوند تا الکتریسیته ساکن در آن‌ها تجمع نکند.این استاندارد الزامات اضافی را برای دستکش‌های محافظتی که در مناطق قابل اشتعال یا قابل انفجار استفاده می‌شود، فراهم می‌کند.توجه داشته باشید که دستکش‌های حفاظتی اتلاف‌کننده الکترواستاتیک تنها در صورتی موثر می‌باشند که کاربر از طریق مقاومت کمتر از 108Ω به زمین متصل شده باشد.
EN 511:2006 دستکش‌های محافظ در برابر سرما
در محیط‌هایی که در آن‌ها سرما حاکم است، حفاظت از دست‌ها مقابل یخ زدگی و سرمازدگی بسیار حیاتی است. استاندارد مورد بحث، توانایی یک دستکش را در مقابل سرمای همرفتی و تماسی ارزیابی می‌کند، همچنین تستی برای نفوذ آب پس از ۳۰ دقیقه انجام می‌دهد همچنین این استاندارد به دستکش‌های حفاظتی در برابر سرما در دمای پایین تا حدود ۵۰- درجه سانتی‌گراد می‌پردازد. در ایناستاندارد سه عدد بیان می شود که:
- اولین عدد نشان‌دهنده مقاومت در برابر سرمای همرفتی است، که بین ۰ تا ۴ ارزیابی می‌شود.
- دومین عدد، میزان حفاظت در برابر سرمای تماسی است، که نیز بین ۰ تا ۴ ارزیابی می شود.
- سومین عدد نشان‌دهنده میزان حفاظت در برابر نفوذ آب پس از ۳۰ دقیقه است، که می‌تواند ۰ یا ۱ باشد. عدد ۰ به معنای نفوذ آب بعد از مدت زمان مذکور است، در حالی که عدد ۱ نشان دهنده عدم نفوذ آب پس از گذشت این مدت زمان می‌باشد.
EN 10819:2013 دستکش‌های مبارزه با ارتعاشات – کاهش لرزش
این استاندارد برای اندازه‌گیری توانایی دستکش‌ها در کاهش انتقال ارتعاشات از یک منبع ارتعاشی به دست انسان مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این آزمایش، دستکش‌ها در بازه فرکانسی 25Hz تا 1250Hz مورد سنجش قرار می‌گیرند. نتایج آزمایشات نشان می‌دهد که دستکش‌هایی که از موادی با قابلیت کاهش لرزش استفاده می‌کنند، برای حفاظت از دست افراد در معرض ارتعاشات مورد استفاده قرار می‌گیرند. این دستکش‌ها باید قادر باشند ارتعاشات با فرکانس‌های مختلف را به نسبتی کاهش دهند، تا کاربران از اثرات مخرب لرزش‌ها در کار خود محافظت شوند.
استاندارد ANSI / IESA 138-2019 دستکش مقاوم در برابر ضربه
این استاندارد ANSI / IESA 138-2019 راهنمایی مهمی است که برای دستکش‌هایی که از ضربات و ضربه‌ها محافظت می‌کنند، ارائه شده است. این دستکش‌ها معمولاً برای جلوگیری از آسیب به انگشتان و بندهای دست در مواجهه با نیروهای ضربه‌ای که ممکن است در محیط کاری وجود داشته باشد، استفاده می‌شوند.
در این استاندارد، مقاومت در برابر ضربه به سه سطح 1، 2 و 3 تقسیم‌بندی می‌شود. هر سطح نشان‌دهنده میزان مقاومت بیشتر در برابر ضربات است، به طوری که سطح 3 بیشترین مقاومت و سطح 1 کمترین مقاومت را ارائه می‌دهد. برای انجام آزمون، یک وزنه به صورت سقوطی بر روی نواحی ضربه‌پذیر دستکش قرار می‌گیرد تا میزان مقاومت آن بررسی شود. سپس، بهترین عملکرد برای هر ناحیه مشخص شده و سطح حفاظتی متناسب با آن تعیین می‌شود که بر روی دستکش‌ها به عنوان علامت‌گذاری نمایش داده می‌شود.
EN 421:2010 مقاومت در برابر آلودگی رادیواکتیو و تشعشعات یونیزان
استاندارد EN 421:2010 برای اطمینان از ایمنی کاربران در برابر آلودگی رادیواکتیو و تشعشعات یونیزان در محیط‌های کاری تعیین شده است. دستکش‌های مورد استفاده برای این منظور باید از جنسی باشند که مایع نفوذی را مسدود کنند و از نفوذ مواد آلوده جلوگیری کنند. علاوه بر این، این دستکش‌ها باید از مقادیر مناسبی از سرب یا فلزات دیگر برای حفاظت از کاربران در برابر تشعشعات یونیزان استفاده کنند.
EN 1149:2008 خواص ضد الکترواستاتیک
استاندارد EN 1149:2008 به منظور جلوگیری از تجمع و تخلیه الکترواستاتیک در محیط‌های کاری طراحی شده است. دستکش‌های مطابق این استاندارد باید دارای ویژگی‌های ضد الکترواستاتیک باشند تا از خطرات احتمالی جلوگیری کنند و سلامت و ایمنی کاربران را تضمین کنند. تنها باید به یک نکته توجه داشته باشید که دستکش‌های ایمنی با ویژگی‌های ضد الکتریسیته ساکن تنها زمانی موثر هستند که مقاومت بین پوشنده و زمین کمتر از 108 اهم باشد.
EN 1186:2002 تماس با مواد غذایی
دستکش‌هایی که با مواد غذایی در تماس هستند، باید توجه ویژه‌ای به شرایط بهداشتی داشته باشند تا عدم آلودگی مواد غذایی تضمین شود. مقررات 1935/2004/EC به منظور ایجاد قابلیت ردیابی و شناسایی در تمامی مراحل زنجیره تولید برای این دستکش‌ها اعمال می‌شود. این دستکش‌ها با علامت چنگال و جام شیشه‌ای علامت‌گذاری می‌شوند تا نشان دهنده مطابقت با الزامات (EC) 20023/2006 و عملکرد خوب آن‌ها باشد.
این الزامات و استانداردها به موادی که با مواد غذایی در تماس هستند، اطمینان می‌دهند که کیفیت و سلامت مواد حفظ شده و ایمنی مصرف‌کنندگان تضمین می‌شود. استاندارد EN 1186:2002 مشخصات و الزامات لازم برای اطمینان از عدم انتقال مواد غذایی نامطمئن از دستکش‌ها به مواد غذایی را تعیین می‌کند. این استاندارد محدودیت کلی انتقال (OML) و محدودیت انتقال ویژه (SML) را بر اساس شرایط مختلف مورد ارزیابی قرار می‌دهد تا سلامتی مصرف‌کنندگان حفظ شود و هرگونه ریسکی از طریق دستکش‌ها به حداقل برسد.