استاندارد لباس کار

انواع استاندارد لباس کار

لباس کار که یکی از پرکاربردترین وسایل حفات فردی در محیط های کاری می باشد با انواع استاندارد های مختلف ساخته می شود و هر استاندارد برخی ویژگی های مهم و کاربردی را پوشش می دهد. در ادامه انواع استاندارد لباس کار را معرفی می کنیم.

استاندارد EN 342:

این استاندارد برای اطمینان از اینکه لباس کاری که استفاده می‌کنید، شما را در مقابل سرما محافظت می‌کند، تعریف شده است. این استاندارد به شما اطمینان می‌دهد که در محیط‌های سرد، مانع از از دست دادن گرمای بدنتان می‌شود و به شما کمک می‌کند تا گرما را حفظ کنید. EN 342 فقط به دما توجه نمی‌کند، بلکه عواملی مانند رطوبت و باد را نیز در نظر می‌گیرد. برای همین لباس‌های EN 342 باید از جنس مقاوم و ضدآب باشند تا از خیس شدن جلوگیری کنند.

استاندارد EN 343:2019:

یک استاندارد اروپایی است که برای لباس‌های کاری محافظ در مقابل آب و همچنین قابلیت تنفس در شرایط مرطوب تعیین می‌شود. این استاندارد سه مقدار را برای ارزیابی سطح محافظتی که لباس‌ها در این زمینه ارائه می‌دهند، تعیین می‌کند. این سه مقدار عبارتند از:

1. مقاومت در برابر آب(X): این مقدار با اعداد ۱ تا ۳ نشان داده می‌شود. عدد ۳ نشان دهنده بیشترین سطح حفاظت در برابر باران است، ۲ نشان دهنده سطح متوسط و ۱ نشان دهنده کمترین سطح حفاظت.

2. قابلیت تنفس(Y): همچنین، استاندارد EN 343 در مورد قابلیت تنفس نیز سه سطح مختلف را مدنظر قرار می‌دهد. این سطوح از ۱ تا ۳ شماره‌گذاری می‌شوند، که هر شماره نشان دهنده سطح مختلف توانایی تنفس لباس در شرایط مرطوب است؛ ۳ نشان دهندهٔ بیشترین توانایی تنفس، ۲ نشان دهنده توانایی متوسط و ۱ نشان دهنده عدم توانایی تنفس.

این مشخصات بر روی برچسب CE داخل لباس کاری نیز مشخص می‌شوند، که به شما اطلاعات دقیقی را در مورد محصول ارائه می‌دهند.

استاندارد EN ISO 11611:

در صنعت جوشکاری و فرآیندهای مرتبط با فولاد و فلز، ایمنی کارگران از اهمیت بسیاری برخوردار است. استاندارد EN ISO 11611 مشخصاتی را برای لباس‌های محافظ در این صنعت تعیین می‌کند. این لباس‌ها باید از جرقه‌های فلز مذاب و تماس تصادفی با شعله محافظت کنند. EN ISO 11611 به دو دسته تقسیم می‌شود. اگر یک لباس جوشکاری تمامی آزمون‌های استاندارد را با موفقیت پشت سر بگذارد، گواهینامه دسته ۱ را دریافت می‌کند. اما اگر علاوه بر آزمون‌های اصلی، آزمون‌های گرمای تابشی، مقاومت پارگی و فلز مذاب نیز را پشت سر بگذارد، گواهینامه دسته ۲ را دریافت می‌کند.

لباس کار جوشکاری باید با استاندارد EN-ISO 11611 مطابقت داشته باشد تا از جرقه، اشعه ماوراء بنفش، پاشش و تماس تصادفی با شعله در امان بماند. این استاندارد مشخصات لباس‌های مخصوص جوشکاری را تعیین می‌کند و برای جوش‌هایی که پاشش و قطرات کمی تولید می‌کنند، دسته ۱ کافی است. اما برای جوش‌هایی که خطر پاشیدن فلز مذاب را افزایش می‌دهند، دسته ۲ توصیه می‌شود.

لباس ایمنی جوشکاری باید از فرد در برابر جرقه، تماس کوتاه با آتش محافظت کرده و خطر برق گرفتگی ناشی از تماس کوتاه و تصادفی با هادی‌های الکتریکی را به حداقل برساند. همچنین، توصیه می‌شود که هنگام استفاده از دستگاه‌های جوشکاری که جرقه‌های زیادی تولید می‌کنند، از محافظ اضافی برای سر، دست‌ها و جلوی لباس استفاده شود.

استاندارد EN ISO 11612:

استاندارد جدید است که برای لباس‌هایی که در معرض حرارت و شعله هستند، استفاده می‌شود. قبل از این، ما EN 531 داشتیم که فقط برای مقابله با آتش در لباس‌ها بود. اما EN ISO 11612 گام بزرگی برداشته و به جای فقط آزمایش پارچه‌ها، کل لباس را آزمایش می‌دهد تا از نسوزی آن مطمئن شود. این ایده از اینجاست که لباس‌های مقاوم به آتش، به کارگران کمک می‌کنند تا در معرض خطرات آتشی کمتری باشند.

این استاندارد همچنین برای تضمین اینکه حتی بعد از شستشو، لباس‌ها همچنان موثر باقی مانده‌اند، لباس‌ها را مورد آزمایش قرار می‌دهد. این یعنی حتی با شستشو و خشک کردن مکرر، قابلیت حفاظتی لباس حفظ می شود. EN ISO 11612 همچنین مشخص می‌کند که لباس‌هایی که سر و دست‌های کارگران را محافظت نمی‌کنند، معتبر نیستند. در عوض، این استاندارد برای لباس‌هایی که سر، دست‌ها و پاها را محافظت می‌کنند، معیارهای خاص خود را تعیین می‌کند. از آنجا که این استاندارد جایگزین EN 531 قبلی شده است، لباس‌های دارای گواهینامه EN ISO 11612 معتبرند و می‌توانند برای کارگران صنعتی، برقی و غیره کارآمد باشند.

استاندارد EN 13034:

استاندارد EN 13034 مشخصاتی را برای لباس‌های محافظ در برابر مواد شیمیایی مایع تعیین می‌کند. این لباس‌ها برای محافظت در مقابل پاشش‌های کمی از مواد شیمیایی مایع استفاده می‌شوند، مانند آئروسل‌ها و مایعات با فشار کم. این استاندارد مشخص می‌کند که لباس‌های ایمنی باید برای مقابله با چند ماده شیمیایی مایع آزمایش شوند، مانند اسیدها و سایر مواد شیمیایی . این لباس‌ها به کاربران در مواقعی که ممکن است در معرض این نوع پاشش‌ها قرار بگیرند، ارائه می‌شود. اما باید توجه داشت که این لباس‌ها ممکن است برای محافظت کامل بدن مناسب نباشند و در صورت تماس با مواد شیمیایی، باید سریعاً آن‌ها را تعویض کرد.

استاندارد EN ISO 20471:

وقتی در محیط‌های با نور کم کار می‌کنید، استفاده از لباس‌های با دید بالا می‌تواند بسیار مفید و حیاتی باشد. این لباس‌ها به منظور افزایش دید شما و کاهش خطر تصادف طراحی شده‌اند و در صنایع مختلف مانند ساخت و ساز، راه آهن، و بزرگراه‌ها کاربرد دارند. این استاندارد، حداقل الزامات را برای لباس‌های با دید بالا تعیین می‌کند تا اطمینان حاصل شود که فرد پوشیده در شرایط کم نور به خوبی قابل رؤیت است. این شامل تمامی لباس‌های با دید بالا مانند جلیقه، ژاکت و شلوار می‌شود. این استاندارد، سطح مواد قابل مشاهده را که باید روی لباس وجود داشته باشد، و همچنین حداقل سطح روشنایی، رنگ و بازتاب را مشخص می‌کند.

EN ISO 20471 لباس‌های با دید بالا را به سه دسته تقسیم می‌کند و تمامی لباس‌ها باید با نماد EN ISO 20471 برچسب‌گذاری شوند و با شماره دسته مناسب همراه شوند. این استاندارد با استفاده از این لباس‌ها، کارکنان را از خطرات احتمالی محافظت می‌کند و اجازه می‌دهد تا به کار خود تمرکز کنند، زیرا آن‌ها در هنگام کار، در شب، روز، و از همه جهات حتی از عقب، دیده می‌شوند.

استاندارد UV801:

 یک استاندارد بین‌المللی است که برای ارزیابی عملکرد محافظتی در برابر تابش‌های مضر از نور خورشید به کار می‌رود، به ویژه در لباس‌ها و پارچه‌های محافظتی. این استاندارد برای اطمینان از اینکه لباس‌ها و پارچه‌ها قادر به محافظت از پوست در برابر تابش‌های UV خورشیدی هستند، استفاده می‌شود. به طور کلی، استاندارد UV801 مشخصات و فعالیت‌های محافظتی لباس‌ها را در برابر تابش‌های UV ارزیابی می‌کند و اطمینان می‌دهد که این لباس‌ها می‌توانند از آسیب‌های ناشی از تابش مضر UV محافظت کنند.